TRANCE Poczatek tej muzyki odnotowywuje sie na rok 1992r. Trance to mieszanka szybkich rytmow i powolnych, dlugich dzwiekow syntetycznych. Styl ten jest dosc szybki, czasem chaotyczny, jednak tymi cechami podbil on swiat. Za wynalazce tego gatunku uwaza sie Svena Vätha. Trance jest znacznie szybszy od house'u no i oczywiscie nie ma w nim ani odrobiny funk'u. W tej muzyce najwiekszy nacisk kladzie sie na wywolanie atmosfery, nastroju, a co za tym idzie i transu, badz innego stanu swiadomosci. Przykladowymi wykonawcami tej muzyki sa m.in.: Tromesa, Mesmerisa, Gagarin, Juno Rector, Total Eclipse, Prana, Quirk, Saafi Bros., X-Dream, Hallucinogen, Sandman, Astral Projection, Man With No Name, Joujouka, Tiesto i wielu, wielu innych. Trance jest gatunkiem, ktory posiada wiele podgatunkow. Jednym z takich podgatunkow jest Acid Trance, ktory opiera sie na skwierczacych dzwiekach wydobywanych z np. TB-303 Rolanda. Kolejnym podgatunkiem jest Psy Trance, ktory okreslany jest jako nowoczesny Psychedelic Trance. Utwory tego podgatunku charakteryzuja sie zmiennym - breaktrance'owym podzialem rytmu oraz czestymi, harmonicznymi zmianami motywow muzycznych przechodzacych plynnie z jednego w drugi i stanowiacych calosc. Nastepym podagatunek to Psychedelic Trancegoa (psychodeliczny trance). Jako styl jest bogaty w motywy muzyczne, silnie pobudzajacy wyobraznie i mocno eksperymentalny.

House

Powstał około roku 1985/6 w Chicago. Wytworzył się z takich gatunkow jak: groove, disco, electro, funku i innych. Kojarzony był z imprezami w starych, opuszczonych, zdewastowanych halach i magazynach - stąd nazwa "house" (od warehouse - ang. magazyn, hala), poza tym Franikie Knuckles (ojciec house'u) w Chicago założył klub pod nazwą Warehouse. House to chyba jeden z najbardziej tanecznych i wokalnych gatunkow muzyki określanej jako techno. Jego historia zaczyna się w klubach dla czarnoskorych gejow, ktorzy ze względu na kolor skory i preferencje seksualne musieli "zejść do podziemia", by tam organizować imprezy. Po klęsce muzyki disco zaczęto rozglądać się za innymi rodzajami muzyki. Era disco dobiegła końca, a tymczasem na parkietach klubow czekały setki klubowiczow spragnionych dobrej zabawy. Wtedy właśnie pojawił się Frankie Knuckles. Zaczynał w klubie The Gallery, gdzie razem z przyjacielem Larrym Levanem odpowiedzialny był za podtrzymywanie dobrej atmosfery i miedzy innymi za przygotowywanie ponczu, do ktorego dodawali LSD. Frankie zaczynał od przerabiania starych nagrań.

Big Beat

Nazywany żartobliwie "hip-hop'em" dla studentow. Inna nazwa to "funky breakbeat". Narodził się w małym londyńskim klubie "The Albany" w sierpniu 1994 roku. Wtedy to zaczęto organizować tam imprezy pod nazwą "Sunday Social". Puszczano rozmaitą muzykę, czyli wszystko to co kręciło zgromadzonych. Mixowanie zeszło na drugi plan. Tańczących zabawiali Tom i Ed (z Chemical Brothers - uważani za tworcow big-beat'owego brzmienia, wtedy było to jeszcze Dust Brothers), Norman Cook (Freak-Power, Pizzaman, The Mighty Dub Katz, Fatboy Slim - to wszystko są jego pseudonimy), Jon Carter. Z czasem impreza "Sunday Social" stała się coraz bardziej rozpowszechniona, zyskała rozgłos i uznanie. Wszyscy, ktorzy sięgneli po Big Beat twierdzili, że znudziła im się już muzyka puszczana non-stop w klubach. Mieli dość house'u ("house po prostu nudził mnie do łez" - stwierdził Cook). Nowa muzyka, ktorą zaczęto tworzyć przyciągała nie tylko zwolennikow muzyki tanecznej, ale także muzyki rock'owej. Big Beat opierał się na szybkim rytmie, mocnej ścieżce basu z odrobiną kwaśnego brzmienia Rolanda TB-303, urozmaiconymi czysto rockowymi instrumentami.

Electro
Electro to jeden z starszych odłamow muzyki technicznej. Wytworzył się około roku 1980 (na początku lat 80-tych). Powstał na podstawie prostego komputerowego rytmu i krotkich recytowanych tekstow w stylu Kraftwerk. Mieszanka Groove i muzyki elektronicznej (Europa) praktykowana w latach 80-tych, dała początek House'owi i Hip Hop'owi E.B.M - Electronic Body Music, fuzja muzyki instrumentalnej i rytmow elektronicznych. Electro było jedną z przyczyn powstania techno. Głownym wykonawcą tego gatunku był Front242.

Gabba
Gabba zwana jest także jako Gabber (HardCore holenderski), styl najbardziej popularny w Holandii czy Niemczech. W Polsce jego kolebką są Kielce. Cechą charakterystyczną jest bardzo szybki (niekiedy obłędnie - powyżej 200 bpm.), ostry beat i elementy break-beatu, industrialu, noiz. Jest to po prostu styl bardzo szybki, energiczny, bezwzględny, mocny i brutalny - coś tylko dla maniakow tego gatunku. Tylko niewielu jest w stanie wytrzymać choćby kilka, a co dopiero kilkanaście minut w tempie ponad 200bpm (czyli około 3 uderzeń na sekundę). Jednak w pewnych kręgach ten styl jest popularny.

Hardcore

Maksymalnie wyostrzona odmiana brytyjskiego techno. Zapoczątkowany na przełomie lat 80-tych i 90-tych (za rok narodzin uważa się rok 1991, kiedy to powstał kawałek 4 Hero "Mr. Kirk's Nightmare", inni za rok narodzin uznają rok 1987/88). Pierwsze utwory hardcore'owe pochodzą od house'u - tempo 125 bpm zwiększono do 135-140 bpm. Charakterystyczne dla hardcore'u jest przyspieszanie i rozciąganie dźwiękow, wsteczne odtwarzanie i miksowanie dźwiękow z samplowanymi bitami, koncentracja na sekwencjach bitowych i basowych. Za przykład może posłużyć pierwszy album The Prodigy "Experience"(typowo hardcore'owy). W odmianie Happy Hardcore zwiększono tempo do 150-155 bpm. W porownaniu do hardcore'u wyciszone bity i basy oraz skupienie się na akompaniamencie i wokalu. Happy Hardcore to przewaga pianin, bity odłożone na bok, a do tego śpiewające wokalistki zsamplowane z popowych kawałkow. Terror Core to najcięższa odmiana hardcore'u. Jeśli nie wiecie co to jest "muzyczny terror" to sprobujcie posłuchać na przykład składanki "Terror Done". Niektorzy twierdzą, że wszystko to co ma ponad 200bpm to sieczka i nic więcej, a jednak na świecie jest wielu zwolennikow właśnie najostrzejszej odmiany hardcore'u.

Jungle

Nazwa Jungle wywodzi się z Angli (Londyn). Korzenie tego gatunku sięgają roku 1989. Gatunek wyewulował w okresie 1990-1992 z breakbeat'u poprzez Hardcore do formy obecnej. W 1995 roku stał się poważnym gatunkiem muzyki elektronicznej, dzięki takim artystom jak 4 Hero, Goldie czy A Guy Called Gerald. W 1995 Goldie nagrał charakterystyczny utwor: "21 minut do posłuchania". W tym czasie, znacznie powiększyła się rożnica pomiędzy muzyką dance i jungle'em, podobnie jak pomiędzy techno i breakbeat'em. W tym okresie powstała rownież znacząca dla jungle'a kompilacja James'a Brown'a "Into the Jungle Groove", ktora zawiera klasykę breakbeatu opartą na rytmach Funky Drummer. Gatunek ten można opisać jako przyspieszony breakbeat z wolną linią basową. Szybkość w BPM (bitach na minutę) wacha się w granicach 140-170 BPM. Linia basowa jest czasami o połowę wolniejsza od beat'u. Beat w breakbeat'ci jest grany na 1 2 3 4, gdzie na 2 i 4 uderzeniu słychać werbel lub stopę, podczas gdy na 1 czasami i 3 pozycji zawsze stosuje się twardą stopę. Linia basowa jest płynna, rowna taka jak w oryginalnym dub'ie lub reggae.

Minimal (detroit techno)

Detroit techno lub jak kto woli minimal, to muzyka dla prawdziwych koneserow prostych dźwiękow. Jest to odmiana muzyki klubowej o maksymalnie undergroundowym brzmieniu. Zawarte są techniczne dźwięki (prawie jak z fabryki) połączone wieloma pętlami, wszechobecny ciężki twardy bit i wszystko oczywiście na 4/4. Co do źrodeł tej muzyki, to powstała poprzez fascynację ludzi z Detroit muzyką takich niemieckich zespołow jak Kraftwerk, Tangerine Dream. Tak to właśnie tacy DJ'e jak Derrick May, Juan Atkins, Kevin Saunderson (ojcowie muzyki detroit techno) natchnieni niemieckim graniem stworzyli, typowy dla przemysłowego miasta jakim jest Detroit - detroit techno, ktory wrocił do Niemiec już jako minimal i dało to podstawy do stworzenia wielu odmian muzyki techno. Niektorzy twierdzą, iż minimal (minimum dźwiękow, maksimum pętli) jest kwintesencją undergroundowej muzyki techno. DJ'e grający ten gatunek, to m.in Jeff Mills, Carl Cox, Blake Baxter, Joe Beltram, Sven Vaeth, Christian Vogel, Robert Hood, Neil Landstrum, Pacou i wielu innych. Jeżeli mowa o minimalu to i rownież o Tresorze. Na początku lat 90-tych konkretnie w 1991 roku Dimitri Hegeman założył klub o takiej nazwie (tresor-skarbiec). Dosłownie tak było, gdyż to muzyczna kopalnia diamentow, ktora wypuszczała na rynek wiele znanych produkcji w przeolbrzymich nakładach. Upraszczając, detroit techno to twarda, ciężka i pokręcona muzyka.

Dub
Dub to łagodna melodia, dość szybki rytm i elektroniczny beat. Jest to także określenie na tworzenie nowego utworu z już istniejącego. W Dub'ie nie ważne są formy. Motywy czerpie się z rożnych gatunkow. Dźwięki układa się w rożnych kolejnościach. Nie ważne są reguły, ważne jest tworzenie i komponowanie.

Dark Jungle
W 1992-1993 nastąpił zwrot z Hardcore Techno, gdzie w atmosferze underground'u wyelouowały nowe style Darkcore i Darkside. Gatunki te używają bardzo ostrych, wściekłych i twardych dźwiękow, podczas gdy styl Inteligent zawiera bardzo lekkie i przyjemne brzmienia. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych, Ed Rush i Optical stworzyli Dark Jungle z ostrymi, twardymi dźwiękami, mglistymi odgłosami syren, głębokim basem i ostrym beat'em.

Drum'n'Bass

Jest to jeden z bardziej ekstremalnych stylow muzyki tanecznej. Opiera się on głownie na połamanym rytmie (ang. "break-beat"; rytm synkopowany tzn. akcentowany pomiędzy miarami), samplach i na niskotonowym, poddźwiękowym basie (nie tyle słyszalnym, co odczuwanym przez ciało - tzw. infra sound). Powstał w 1993 roku i oficjalnie uważa się, że jest to jedyny styl całkowicie wyprodukowany i wypromowany przez Brytyjczykow. Z czasem stał się popularny i dotarł także za ocean. Pierwsi tworcy drum'n'bass to muzycy czarnoskorzy obracający się w klimatach break-beat'u, hip-hop'u czy reggae. W przeciwieństwie do techno, drum'n'bass nie opiera się na jakiejkolwiek pętli, brak tam też wyraźnego motywu przewodniego, są to raczej ot takie sobie połamane rytmy z ciężkim basem w środku. Czasami drum'n'bass zbliżony jest do ambientu - bardziej spokojny i atmosferyczny, czasami jest bliższy big-beat'owi, lecz nigdy nie traci charakterystycznego break'u w ścieżce perkusji. Wiadomo, że w muzyce dozwolone są wszelkie eksperymenty i w taki sposob rodzą się czasem "mieszanki wybuchowe". Ten gatunek do takich mieszanek napewno należy. Drum'n'Bass to też styl bardzo blisko związany z jungle, niektorzy nawet stosują te dwie nazwy wymiennie. Głownymi postaciami sceny drum'n'bassowej są: Goldie, Roni Size, DJ Suv, DJ Krust, DJ Hype, LTJ Bukem, E-Z Rollers, Kemistry & Storm (r.i.p), Jonny L, Adam F, Doc Scott, Ed Rush, Optical, Fabio, Ray Keith, Boymerang, Grooverider, Photek czy DJ Rap.

Ambient

Istnieją definicje ambientu, zaczynające się od słow "rytmiczna, transowa muzyka z kosmicznymi melodiami". Inne zaś opisują ambient jako muzykę "pozbawioną rytmu i wyraźnej melodii". Jedni mowią o "muzyce, w ktorej nic się nie dzieje", podczas gdy inni opisują ambient jako "poszukiwanie najpiękniejszego dźwięku zaraz po ciszy". Skąd biorą się te sprzeczności? Jak opisać styl, ktorego instrumentarium stanowią dowolne obiekty emitujące dźwięki, a "typowe" tempo oscyluje w granicach 0 - 170 bmp? Definicji tego gatunku jest tyle, ile jego - bardzo rożniących się między sobą - odmian. Ogolnie, ambient to styl, ktory małą uwagę przywiązuje do melodii, harmonii, nut, akordow i rytmu, koncentrując się na brzmieniach i tworzeniu nastroju, dźwiękowych obrazow, muzycznych przestrzeni. Ważną cechą ambientu jest też fakt, że artysta często manipuluje "zastanymi dźwiękami", zamiast kreować coś samodzielnie. Mogą być to dźwięki pochodzące z otoczenia, albo też istniejąca już muzyka. W związku z powyższymi cechami, jest oczywiste, że ambient rozwinął się w dużej mierze dzięki powstaniu samplerow. Pochodne ambientu to między innymi: Ambient Dub, Ambient House (Electronic Listening Music [ELM]), Ambient industrial, Ambient Techno. Chillout (z angielskiego: relaksować się) uważany jest za ojca ambientu, a reprezentowany był przez Brian'a Eno (pełne imię i nazwisko: Brian Peter George St. John Le Baptiste De La Salle Eno). Na przełomie lat 70. i 80. zdefiniował ten styl, dał mu nazwę i podstawy teoretyczne. Wypuścił szereg doskonałych, klasycznych albumow. Wspołpracował z dziesiątkami artystow i założył kilka wytworni płytowych. Ambient nazwał "muzyką, ktora opisuje doświadczenia przestrzeni otaczającej słuchacza". Napisał kilka książek zawierających notatki, szkice i wykłady poświęcone muzyce.

Breakbeat

Styl muzyczny zapoczątkownay w Anglii, ktory wykorzystuje oryginalny break-beat (lub przyspieszony drum'n'bass). Czesto w kawałkach breakbeatowych znajdziemy akcenty jazz'owe lub funk'owe, pianina, organy, scratch'e, wycinki z muzyki filmowej, fragmenty starych nagrań i inne ciekawostki. Wszystko to oprawionę połamanym rytmem, tworzy całkiem przyzwoitą całość. Przykładami mogą być tacy tworcy, jak Laidback, LHB, Rasmus, Westway i wiele innych.

Goa
Goa to tag (czyli nazwa wlasna, symbol, skrot) oznaczajacy psychodeliczny trance. Pochodzi od portugalskiej prowincji Indii nad Morzem Arabskim o takiej samej nazwie. Jeszcze niedawno odbywały sie tam masowe, deliryczne imprezy plażowe, na ktore co roku zjeżdżały się tysiące europejczykow. Region ten jest (lub był) dla muzyki trance kolebką. Obecnie masowe imprezy na plażach są zakazane. Przepisy zabraniają posiadania nawet najmniejszych dawek narkotykow, a także bycia pod ich wplywem, nie mowiac juz o sprzedawaniu. Surowe restrykcje stosowane są wobec DJ'ow lub organizatorow imprez. Nazwa "Goa" odchodzi chyba powoli w zapomnienie. Psychodeliczny trance dobrze klimatyzuje sie w Izraelu, RPA czy Ameryce poludniowej.(text zapozyczony z topdj.pl)

WIXA! :D

Historyjka 'wiksa' może nie być prawdziwa, lecz zaryzykuję, bo ani Brueckner, ani Kopaliński się nią nie zajęli. Ten pierwszy poprzestał na opisaniu dwoch słow związanych z włoczęgą: wagabundy i wagara. Stąd zapewne dzisiejsze "wagary". Od "wagarow" powstały brzmiące z angielska "wagsy", ktore w pewnych rejonach Polski zmutowały się w "wiksy", a ponieważ - jak wynika z mojej orientacji - na wagarach młodzi ludzie najczęściej sięgają po alkohol, to "wiksować" zaczęto kojarzyć z piciem napojow wyskokowych. A skoro tak, to stan upicia nazwać trzeba "wiksą". A gdzie ma się "wiksę"? Na imprezie. Stąd już tylko kroczek do nazwania jej "wiksą". Ta jeszcze raz pod wpływem angielskiego zmieniła się, ale już tylko na piśmie - w "wixę". Ironiczny poradnik, jak prowadzić imprezę techno, znalazłem w Polsce, tyle że Wirtualnej: "Zasada jest prosta - rycz, ile można: 'jazda', 'orgazm', 'wixa', 'dajemy' itp.". "Wixa" to tutaj idealne słowo na kulminacyjne momenty. "To działa na każdego naćpanego ludka ktory 'jedzie' na dropsie, czy to mu się podoba czy nie"...

(text zapożyczony od...)
Bartłomiej Chaciński,
"Przekroj"nowe.slowa@gazeta.pl

Sensation White to kultowa impreza muzyczna z cyklu Sensation, bedaca festiwalem muzyki z kregu elektronicznej muzyki tanecznej (techno, trance i house), jednoczaca w jednym miejscu i czasie ok. 40 000 ludzi. Glowna impreza odbywa sie w Amsterdamie w Holandii na stadionie Amsterdam Arena. Od 2005 roku odbywa sie rowniez poza granicami Holandii, po raz pierwszy 29 czerwca 2005 roku w Berlinie. W roku 2006 planowane sa imprezy w Belgii, Hiszpanii, Niemczech, Polsce, Czechach i w Indiach. W roku 2007 maja dolaczyc jeszcze Liban, Rosja, Chiny i Turcja. Na Sensation wykorzystywane sa najnowsze osiagniecia techniki obrazu i dzwieku. Charakterystyczne dla tej imprezy sa dziesiatki laserow, swiatel, sztucznych ogni. Stosowane sa telebimy, rzutniki, stalowe konstrukcje wazace po kilkanascie ton. Do organizacji tego przedsiewziecia zatrudniana jest setka osob, zarowno od strony technicznej jak i artystycznej. Cecha charakterystyczna imprezy jest bialy ubior uczestnikow imprezy.()Text zapozyczony z wikipedia.pl)

Mayday Festiwal

Organizacja pierwszego w polsce wydania Mayday zajela sie firma Mayday Polska oraz producenta wyrobow tytoniowych Spike. Jako miejsce zostal obrany Katowicki Spodek. Z jednej strony zostalo podyktowane to warunkami technicznymi hali, ktora moze pomiescic nawet kilkanascie tysiecy widzow, z drugiej strony to wlasnie rejon wojewodztwa Slaskiego stanowil jeden z wiekszych rejonow w Polsce rozwoju kultury techno. W festiwalu oficjalnie uczestniczylo okolo 6 000 ludzi. Impreza rozpoczela sie od konferencji prasowej z udzialem wystepujacych muzykow oraz polskich mediow traktujacych o kulturze techno: legendarne czasopismo Techno-Party, czasopismo Techno-News, radio 95.1 i wiele innych. Sam festiwal rozpoczal sie o godzinie 18.00. Wszystkie wystepy odbywaly sie wylacznie na jednej, glownej scenie. Wlasciwa czesc oraz wystep gwiazd rozpoczal sie ok. godz. 21. (Wikipedia.pl)

Love Parade

Love Parade to największy, plenerowy festiwal muzyki zaliczanej do gatunku techno i gatunków pokrewnych. Festiwal ma charakter cykliczny. Należy obok Mayday do najstarszych imprez. Organizowany głównie w Berlinie. Do charakterystycznych cech festiwalu należy jego forma, polegająca na przemarszu głównymi arteriami miasta do punktu docelowego festiwalu. Przemarszowi towarzyszą samochody ciężarowe, platformy, zapewniające nagłośnienie i oprawę świetlną.

Sama nazwa festiwalu wywodzi się od jego charakterystycznej formy, marszu - parady.

Pierwsza parada odbyla sie pod hasłem Friede Freude Eierkuchen w tym samym czasie co londyńskie Summer Of Love. Akcje przeprowadzano w Turbine Rosenheim, gdzie jednym z pierwszych didżejów był Dr Motte. Historyczny marsz wyruszył 1 lipca 1989 o godzinie 18 z Wittenbergplatz i przez Kurfürsterdamm (w skrócie Ku'damm). Okazją do zorgranizowania imprezy były urodziny właśne Dr. Motte. Ze wględów formalnych wpisano imprezę jako demonstację polityczną (demonstracja o pokój, radość i omlet).

Rok później marsz odbył się pod hasłem The Future Is Ours. W porównaniu z rokiem poprzednim frekwencja wzrosła o 1233%, w paradzie wzięło bowiem udział sześć ciężarówek reprezentujących berlińskie kluby i około 2000 osób. Miejsce startu i trasa były te same, zmienila sie tylko pora i dzień - 7 lipca godzina 16 - i AfterParty, które miało miejsce w berlińskim klubie UFO. Późniejsze Love Parade miały miejsce na osi Bismarkstraße/Straße des 17. Juni i w parku Tiergarten

Love Parade były organizowane w sensie formalnym jako manifestacje polityczne. Zmuszało to władze Berlina do znacznych wydatków związanych z zapewniem bezpieczeństwa, sprzątaniem itd. Gdy ostatecznie ustalono, że impreza utraciła charakter manifestacji, domagano się ponoszenia kosztów przez organizatorów. To spowodowało odwołanie Love Parade w latach 2004 i 2005. Została ona reaktywowana w 2006 roku.

Ksiega gosci